Reaktie op het artikel van dhr.Fadi Hirzalla.

Aan redactie van Trouw,

Onderwerp: Reaktie op het artikel van dhr.Fadi Hirzalla.
 
Het is opmerkelijk dat in steeds meer commentaren op de situatie in het Midden-Oosten een a-historisch beeld  van de werkelijkheid gehanteerd wordt, om Israël te beschuldigen van alles wat er mis is daar en natuurlijk het terrorisme wereldwijd.

In de krant van woensdag 28 april kwam ik het weer tegen. In een artikel over diplomaten, die Blair de mantel uitvegen, wordt door ene Colvin beweerd, dat Israël de betwiste gebieden “gewoon met geweld heeft veroverd” en daar nu ook nog voor beloond wordt.Hij komt woorden tekort om zijn ontzetting te spuien. En even later een stuk van dhr.Fadi Hirzalla, die de schuld van de puinhoop in Gaza bij Israël legt en aan de ene kant de veiligheidsmaatregelen die Israël daar wil kunnen blijven nemen als paranoïde hekelt en aan de andere kant tegelijk zegt, dat men daar zo gefrustreerd is, dat terreur wel noodzakelijk is.

Onder steeds meer mensen is er een beeld gegroeid dat als volgt beschreven kan worden: in het o zo vreedzame M.O lag een bloeiende Palestijnse staat, die door ineens opduikende Joden is verwoest.Hun koloniale oorlogen hebben de Arabische volken grote stukken land ontnomen en enorme stromen vluchtelingen veroorzaakt.

Maar de werkelijkheid ligt totaal anders.Toen de V.N in 1948 het verdelingsplan goedkeurden en de Joden(waarvan velen al generatieslang in het toenmalige Mandaatgebied woonden) dit aanvaardden, wezen de Arabische landen, over de hoofden van de Palestijnen heen, dit af en begonnen een oorlog.

Israël overleefde en Jordanië eigende zich de Westbank met Oost-Jeruzalem toe, Egypte pikte Gaza in.

Toen in 1967 Egypte en Syrië zich opmaakten voor oorlog door hun troepen bij de grens samen te trekken en de V.N ers te sommeren weg te gaan,maande Israël Jordanië zich buiten de oorlog te houden:Israël zou Jordanië dan met rust laten.Maar Jordanië wenste toch mee te doen en viel aan.De Jordaanse troepen werden teruggeslagen en Israël kreeg (inderdaad met DEFENSIEF geweld) de Westbank en Oost-Jeruzalem (met de Klaagmuur,waar Joden niet toegelaten werden door de Jordaniers) in handen.Dit was in mei 1967.

In september van DATZELFDE jaar nog bood Israël de Arabische landen deze gebieden aan in ruil voor vrede en erkenning!Maar dit werd honend afgewezen (weer over de hoofden van de Palestijnen heen.). In Israël ontstond toen discussie over wat er met deze gebieden moest gebeuren:als ruilmiddel houden, er Joodse woonplaatsen stichten etc.

De situatie zoals die nu is, is dus eerst en vooral door de Arabische leiders gecreëerd.Er spreekt een totale onverschilligheid uit naar de Palestijnen toe,die ook al duidelijk was uit het feit dat geen enkel land in de periode 1948-1967 ooit ook maar gesuggereerd heeft dat Gaza of de Westbank misschien een zelfstandig Palestina moesten worden.

Als je de geschiedenis van dit gebied gaat bestuderen (en die begint iets eerder dan 1967 of de eerste intifada) wordt je onaangenaam getroffen door het opportunisme van de diverse Arabische leiders,die er ook geen been in zagen het vluchtelingen probleem in stand te houden al deze jaren, terwijl Israël, ondanks economische problemen en oorlogen, de honderdduizenden Joodse vluchtelingen uit de Arabische landen wel op heeft genomen.

Het wordt tijd, dat we de geschiedenis recht doen en niet revisioneren;tijd om Arabische leiders en Palestijnse leiders aan te spreken op hun verantwoording voor het lijden van het Palestijnse volk.En misschien ook tijd om naast de lessen over de Tweede Wereldoorlog ook lessen over de geschiedenis van  het Midden-Oosten te geven, zodat jongeren zien dat de werkelijkheid iets gecompliceerder ligt en het Westen en de Arabieren ook hun verantwoording voor de ellende in het M.O gaan nemen.

Met vriendelijke groet,

M. Molengraaf